موثر برای

سطوح پایین گلبول های قرمز خون در افراد مبتلا به یک بیماری مزمن ( کم خونی بیماری مزمن): مصرف آهن از راه خوراکی یا وریدی همراه با سایر داروها مانند اپوئتین آلفا می تواند به ساخت گلبول های قرمز خون و پیشگیری یا درمان کم خونی در افراد مبتلا به برخی بیماری های مزمن کمک کند.

سطوح پایین گلبول های قرمز سالم (کم خونی) به دلیل کمبود آهن: مصرف آهن از راه خوراکی یا وریدی برای درمان و پیشگیری از کم خونی ناشی از کمبود آهن در بدن موثر است.

سطح پایین آهن در دوران بارداری: مصرف آهن از راه دهان در دوران بارداری خطر کم خونی ناشی از کمبود آهن در بدن را کاهش می دهد.

آهن احتمالا برای موارد زیر موثر است:

حملات احتباس تنفس: بسیاری از کودکانی که حملات حبس نفس دارند، سطح آهن پایینی دارند. مصرف آهن از راه دهان تعداد حملات حبس نفس را در کودکان کاهش می دهد.

حافظه و مهارت های تفکر (عملکرد شناختی): مصرف آهن از طریق دهان ممکن است به بهبود تفکر، یادگیری و حافظه در کودکان و نوجوانان با سطح آهن پایین کمک کند.

نارسایی قلبی: تا 20 درصد از افرادی که نارسایی قلبی دارند سطح آهن پایینی نیز دارند. دادن آهن به صورت وریدی می تواند علائم نارسایی قلبی را بهبود بخشد . اما به نظر نمی رسد مصرف آهن از راه خوراکی کمک کننده باشد.

سندرم پاهای بی قرار: مصرف آهن از راه خوراکی یاوریدی علائم سندرم پای بیقرار مانند ناراحتی پا و مشکلات خواب را کاهش می دهد.

مصرف آهن احتمالاً برای موارد زیر موثر نیست:

عملکرد ورزشی: مصرف آهن از راه خوراکی عملکرد ورزشی را بهبود نمی بخشد.

رشد کودک: مصرف آهن از راه دهان به رشد سریعتر کودک کمک نمی کند.

زایمان زودرس: به نظر نمی رسد مصرف آهن در دوران بارداری خطر زایمان زودرس را کاهش دهد. در واقع ممکن است خطر را در مناطقی که مالاریا شایع است افزایش دهد.

علاقه به استفاده از آهن برای تعدادی از اهداف دیگر وجود دارد، اما اطلاعات قابل اعتماد کافی برای گفتن اینکه آیا ممکن است مفید باشد وجود ندارد.

زمانی که از راه خوراکی مصرف شود : آهن در دوزهای کمتر از سطح دریافتی بالای قابل تحمل (UL) یعنی 45 میلی گرم آهن المنتال روزانه، احتمالاً برای اکثر افراد بی خطر است. می تواند عوارض جانبی مانند ناراحتی معده ، حالت تهوع و استفراغ ایجاد کند. به نظر می رسد مصرف مکمل های آهن همراه با غذا عوارض جانبی را کاهش می دهد. اما غذا همچنین می تواند میزان جذب آهن را در بدن کاهش دهد. دوزهای بالاتر از UL فقط باید تحت نظارت پزشکی استفاده شوند.

بارداری و شیردهی: مصرف آهن در دوران بارداری و شیردهی در دوزهای کمتر از UL 45 میلی گرم آهن المنتال خوراکی در روز به احتمال زیاد بی خطر است. اما آهن زمانی که از راه خوراکی در دوزهای بالا مصرف شود، احتمالاً ناایمن است. اگر کمبود آهن ندارید، بیش از 45 میلی گرم در روز مصرف نکنید. دوزهای بالاتر می تواند عوارض جانبی معده مانند تهوع و استفراغ ایجاد کند و حتی ممکن است خطر زایمان زودرس را افزایش دهد.

کودکان : آهن در صورت مصرف خوراکی در دوزهای کمتر از UL 40 میلی گرم آهن المنتال در روز احتمالاً بی خطر است. اما دوزهای بالای آهن احتمالاً برای کودکان ناامن است. آهن شایع ترین علت مرگ و میر ناشی از مسمومیت در کودکان است. دوز60 میلی گرم بر کیلوگرم می تواند کشنده باشد.

دیابت : مصرف زیاد آهن در رژیم غذایی ممکن است خطر بیماری قلبی را در زنان مبتلا به دیابت نوع 2 افزایش دهد. اگر دیابت دارید، مصرف آهن خود را با متخصص تغذیه خود در میان بگذارید.

همودیالیز : مکمل آهن ممکن است در افرادی که همودیالیز می شوند به خوبی جذب نشود.

بیماری های هموگلوبین : مصرف آهن ممکن است باعث اضافه بار آهن در افراد مبتلا به این شرایط شود. اگر بیماری هموگلوبین دارید، از مصرف آهن خودداری کنید مگر اینکه پزشکتان به شما دستور دهد.

یک اختلال ارثی که بر تشکیل رگ های خونی تأثیر می گذارد ( تلانژکتازی هموراژیک ارثی HHT): مصرف آهن ممکن است خطر خونریزی بینی را در بیماران مبتلا به HHT افزایش دهد. با احتیاط استفاده کنید.

نوزادان نارس : دادن آهن به نوزادان نارس با سطوح پایین ویتامین E در خون می تواند مشکلات جدی ایجاد کند. سطوح پایین ویتامین E باید قبل از دادن آهن درمان شود. قبل از دادن آهن به نوزاد نارس با پزشک مشورت کنید.

تربیت بدنی: آهن ممکن است در دختران جوان شرکت کننده در تمرینات بدنی به خوبی جذب نشود.

تداخل متوسط

در مصرف همزمان آهن و ترکیبات زیر محتاط باشید

آنتی بیوتیک ها (آنتی بیوتیک های کینولون)

آهن می تواند میزان جذب آنتی بیوتیک کینولون بدن از معده را کاهش دهد. مصرف آهن همراه با این آنتی بیوتیک ها ممکن است اثرات این آنتی بیوتیک ها را کاهش دهد. برای جلوگیری از این تداخل، آهن را ۲ ساعت قبل یا ۲ ساعت بعد از مصرف آنتی بیوتیک مصرف کنید.

آنتی بیوتیک ها (آنتی بیوتیک های تتراسایکلین)

آهن ممکن است میزان آنتی بیوتیک های تتراسایکلین را کاهش دهد که بدن می تواند از معده جذب کند. مصرف آهن همراه با این آنتی بیوتیک ها ممکن است اثرات این آنتی بیوتیک ها را کاهش دهد. برای جلوگیری از این تداخل، آهن را 2 ساعت قبل یا 4 ساعت بعد از مصرف تتراسایکلین مصرف کنید.

بیس فسفونات ها

آهن می تواند میزان بیس فسفونات جذب شده توسط بدن از معده را کاهش دهد. مصرف آهن همراه با بیس فسفونات می تواند اثرات بیس فسفونات را کاهش دهد. برای جلوگیری از این تداخل، بیس فسفونات را حداقل دو ساعت قبل از آهن یا دیرتر در روز مصرف کنید.

لوودوپا

آهن ممکن است میزان جذب لوودوپا را کاهش دهد. مصرف آهن همراه با لوودوپا ممکن است اثرات لوودوپا را کاهش دهد. آهن و لوودوپا را همزمان مصرف نکنید.

لووتیروکسین

لووتیروکسین برای عملکرد کم تیروئید استفاده می شود. آهن می تواند میزان جذب لووتیروکسین را در بدن کاهش دهد. مصرف آهن همراه با لووتیروکسین ممکن است اثرات لووتیروکسین را کاهش دهد.

متیل دوپا

آهن می تواند میزان جذب متیل دوپا را کاهش دهد. مصرف آهن همراه با متیل دوپا ممکن است اثرات متیل دوپا را کاهش دهد. برای جلوگیری از این تداخل، آهن را حداقل دو ساعت قبل یا بعد از مصرف متیل دوپا مصرف کنید.

مایکوفنولات موفتیل

آهن ممکن است میزان جذب مایکوفنولات موفتیل را در بدن کاهش دهد. مصرف آهن همراه با مایکوفنولات موفتیل ممکن است اثرات مایکوفنولات موفتیل را کاهش دهد. اما مشخص نیست که آیا این یک نگرانی بزرگ است یا خیر. تا زمانی که بیشتر مشخص نشود، آهن را حداقل 4 ساعت قبل یا 2 ساعت پس از مصرف مایکوفنولات موفتیل مصرف کنید.

پنی‌سیلامین

آهن ممکن است میزان جذب پنی‌سیلامین را کاهش دهد. این ممکن است اثرات پنی‌سیلامین را کاهش دهد. برای جلوگیری از این تداخل، آهن را ۲ ساعت قبل یا ۲ ساعت بعد از مصرف پنی‌سیلامین مصرف کنید.

دولوتگراویر

Dolutegravir  دارویی است که برای عفونت HIV استفاده می شود. آهن می تواند میزان دولوتگراویر جذب شده توسط بدن از معده را کاهش دهد. برای جلوگیری از این تداخل، دولوتگراویر را حداقل 2 ساعت قبل یا 6 ساعت پس از مصرف آهن مصرف کنید.

داروهای HIV/AIDS

مصرف آهن همراه با مهارکننده های اینتگراز ممکن است سطح خونی این داروها را کاهش دهد. این ممکن است اثرات آنها را کاهش دهد. اگر از مهارکننده های اینتگراز استفاده می کنید و می خواهید شروع به مصرف آهن کنید، با متخصص تغذیه خود صحبت کنید.

تداخل جزئی

در مصرف همزمان آهن همراه ترکیبات زیر مراقب باشید

کلرامفنیکل

آهن برای تولید سلول های خونی جدید مهم است. کلرامفنیکل ممکن است سلول های خونی جدید را کاهش دهد. مصرف طولانی مدت کلرامفنیکل ممکن است اثرات آهن بر سلول های خونی جدید را کاهش دهد. اما اکثر مردم فقط برای مدت کوتاهی کلرامفنیکل مصرف می کنند، بنابراین این تداخل مشکل بزرگی نیست.

آهن در بسیاری از غذاها از جمله گوشت گاو، جگر، بره، گوشت خوک، ژامبون، مرغ، ماهی، اسفناج و لوبیا یافت می شود. مقداری که باید به صورت روزانه مصرف شود، مقدار توصیه شده رژیم غذایی (RDA) نامیده می شود. برای مردان 19 سال و بالاتر و زنان 51 سال و بالاتر، 8 میلی گرم است.

برای زنان 19 تا 50 ساله، 18 میلی گرم است.

در دوران بارداری، 27 میلی گرم است. در دوران شیردهی، RDA برای افراد 18-14 ساله 10 میلی گرم و برای افراد 19 تا 50 ساله 9 میلی گرم است.

در کودکان، RDA به سن بستگی دارد.

بیش از 45 میلی گرم آهن در روز مصرف نکنید مگر اینکه تحت نظارت باشید.

اگر مبتلا به بیماری خاصی هستید با متخصص تغذیه خود مشورت کنید تا بهترین نوع و مقدار را برای شما تعیین کند.