موثر برای

کمبود روی: مصرف خوراکی روی یا دادن روی از طریق وریدی به بهبود سطح روی در افرادی که دچار کمبود روی هستند کمک می کند. اما مصرف مکمل های روی به طور کنترل نشده توصیه نمی شود. محصولات وریدی فقط می تواند توسط متخصص تغذیه تجویز شوند.

احتمالا موثر برای

اسهال: مصرف خوراکی روی، مدت و شدت اسهال را در کودکانی که سوءتغذیه دارند کاهش می دهد. روی 20 میلی گرم روزانه رایج ترین دوز مصرفی است. اما به نظر می رسد که دوزهای 5-10 میلی گرم نیز موثر بوده و باعث استفراغ کمتری می شود.

یک اختلال ارثی که باعث تجمع مس در بسیاری از اندام ها می شود (بیماری ویلسون): مصرف خوراکی روی علائم این بیماری را بهبود می بخشد. روی میزان جذب مس را کمتر می کند.

آکنه: به نظر می رسد مصرف خوراکی روی به درمان آکنه کمک می کند. اما مشخص نیست که چگونه روی با داروهای آکنه مانند تتراسایکلین یا مینوسیکلین مقایسه می شود. به نظر نمی رسد که استفاده از روی به تنهایی در یک پماد مفید باشد.

اختلال کمبود روی (آکرودرماتیت انتروپاتیک): به نظر می رسد مصرف روی از طریق دهان به بهبود علائم این بیماری کمک می کند.

یک بیماری چشمی که منجر به از دست دادن بینایی در افراد مسن می شود (دژنراسیون ماکولا مرتبط با سن: مصرف خوراکی روی، به‌ویژه همراه با ویتامین‌های آنتی‌اکسیدان، ممکن است به کاهش مشکل بینایی کمک کند و از پیشرفت کم بینایی مرتبط با افزایش سن در افراد در معرض خطر جلوگیری کند.

اختلال نقص توجه-بیش فعالی (ADHD) در کودکان: مصرف خوراکی روی همراه با دارو برای ADHD ممکن است به کاهش برخی علائم ADHD کمک کند.

رشد کودک: به نظر می رسد مصرف خوراکی روی در دوران بارداری به بهبود رشد نوزاد در سال اول زندگی کمک می کند.

سرماخوردگی: مکیدن قرص های حاوی زینک گلوکونات یا استات روی به کوتاه شدن طول سرماخوردگی در بزرگسالان کمک می کند. اما مشخص نیست که آیا روی به جلوگیری از سرماخوردگی کمک می کند یا خیر.

بیماری کروناویروس :  مصرف خوراکی روی یا دادن روی از راه وریدی ممکن است احتمال مرگ را در افرادی که به دلیل COVID-19 در بیمارستان بستری شده اند کاهش دهد. اما به نظر نمی رسد مصرف خوراکی روی در افرادی که در بیمارستان بستری نشده اند، بهبودی از COVID-19 را تسریع کند.

افسردگی: به نظر می رسد مصرف خوراکی روی همراه با داروهای ضد افسردگی، افسردگی را بهبود می بخشد. همچنین ممکن است در افرادی که به درمان با داروهای ضد افسردگی به تنهایی پاسخ نمی دهند کمک کند.

دیابت: مصرف خوراکی روی ممکن است به میزان کمی، به بهبود کنترل قند خون در افراد مبتلا به دیابت کمک کند.

یک نوع خفیف بیماری لثه (ژنژیویت): به نظر می رسد استفاده از خمیردندان های حاوی روی، با یا بدون عامل ضد باکتری، به پیشگیری از التهاب لثه کمک می کند.

بوی بد دهان: جویدن آدامس، مکیدن آب نبات یا استفاده از دهانشویه حاوی روی بوی بد دهان را کاهش می دهد.

تبخال (هرپس لبیالیس): به نظر می رسد استفاده از سولفات روی یا اکسید روی روی پوست، به تنهایی یا همراه با مواد دیگر، مدت و شدت تبخال را کاهش می دهد.

کاهش توانایی چشایی (hypogeusia) : مصرف خوراکی روی، توانایی چشیدن غذاها را در اکثر افرادی که به این بیماری مبتلا هستند، بهبود می بخشد.

عفونت پوستی ناشی از انگل لیشمانیا: مصرف خوراکی سولفات روی یا تزریق به عنوان محلول در ضایعات به بهبود ضایعات در افراد مبتلا به این بیماری کمک می کند. اما به نظر نمی رسد که به خوبی درمان های معمولی کار کند. تزریق فقط باید توسط متخصص انجام شود.

جذام: به نظر می رسد مصرف خوراکی روی همراه با داروهای ضد جذام به درمان جذام کمک می کند.

نوزادان متولد شده با وزن کمتر از 2500 گرم: به نظر می رسد دادن روی خوراکی به این نوزادان به افزایش وزن و قد کمک می کند. اما به نظر نمی رسد مصرف روی در دوران بارداری به افزایش وزن نوزاد در بدو تولد کمک کند.

زخم معده: به نظر می رسد مصرف خوراکی زینک استامات به درمان و پیشگیری از زخم معده کمک می کند.

ذات الریه: مصرف خوراکی روی ممکن است به پیشگیری از ذات الریه در برخی از کودکان کمک کند. اما به نظر نمی رسد که به کودکانی که قبلاً به ذات الریه مبتلا هستند کمکی کند.

رشد و نمو در نوزادان نارس: به نظر می رسد دادن روی خوراکی به این نوزادان به افزایش وزن و قد کمک می کند.

زخم بستر (زخم فشاری): به نظر می رسد استفاده از خمیر روی، بر پوست به بهبود زخم بستر کمک می کند. مصرف خوراکی روی همراه با ویتامین C و آرژنین نیز ممکن است کمک کننده باشد.

بیماری سلول داسی‌شکل: به نظر می رسد مصرف خوراکی روی به کاهش علائم بیماری سلول داسی شکل در افراد مبتلا به کمبود روی کمک می کند.

زگیل: به نظر می رسد استفاده از پماد روی به اندازه درمان های مرسوم برای درمان زگیل موثر است. به نظر می رسد مصرف خوراکی سولفات روی نیز کمک کننده باشد.

احتمالا غیرموثر برای

ریزش موی تکه تکه (آلوپسی آره آتا): به نظر نمی رسد مصرف خوراکی روی به ریزش مو کمک کند.

فیبروز سیستیک: مصرف خوراکی روی عملکرد ریه را در کودکان یا نوجوانان مبتلا به فیبروز کیستیک بهبود نمی بخشد.

HIV/AIDS : مصرف خوراکی روی باعث بهبود عملکرد سیستم ایمنی یا کاهش خطر مرگ در افراد مبتلا به HIV نمی شود.

عوارض بارداری در افراد مبتلا به HIV/AIDS : به نظر نمی رسد مصرف خوراکی روی در دوران بارداری خطر انتقال HIV به نوزاد را کاهش دهد یا از عوارض دیگر جلوگیری کند.

کاهش وزن غیر ارادی در افراد مبتلا به HIV/AIDS : به نظر نمی رسد مصرف خوراکی روی از اسهال یا مرگ در افراد مبتلا به این بیماری جلوگیری کند.

رشد نوزاد: به نظر نمی رسد که دادن روی خوراکی به نوزادان یا کودکانی که در معرض خطر ابتلا به سطوح پایین روی هستند، رشد را بهبود بخشد. اما مصرف خوراکی روی در دوران بارداری ممکن است رشد کودک را در سال اول زندگی افزایش دهد.

تورم (التهاب) طولانی مدت در دستگاه گوارش (بیماری التهابی روده ): به نظر نمی رسد مصرف خوراکی روی به درمان بیماری التهابی روده کمک کند.

آنفولانزا: به نظر نمی رسد مصرف خوراکی روی باعث بهبود عملکرد سیستم ایمنی در برابر آنفولانزا شود.

عفونت گوش (اوتیت میانی): به نظر نمی رسد مصرف خوراکی روی از عفونت گوش در کودکان جلوگیری کند.

یک عارضه بارداری که با فشار خون بالا و پروتئین در ادرار مشخص می شود (پره اکلامپسی): به نظر نمی رسد مصرف روی خطر ابتلا به فشار خون بالا در بارداری را کاهش دهد.

سرطان پروستات: به نظر نمی رسد مصرف خوراکی روی خطر ابتلا به سرطان پروستات را کاهش دهد.

پوسته پوسته شدن و خارش پوست (پسوریازیس): به نظر نمی رسد مصرف خوراکی روی به درمان پسوریازیس کمک کند.

آرتریت روماتوئید: به نظر نمی رسد مصرف خوراکی روی به درمان آرتریت روماتوئید کمک کند.

مشکلات جنسی که مانع از رضایت در طول فعالیت جنسی می شود: مصرف خوراکی روی عملکرد جنسی را در مردان مبتلا به اختلال عملکرد جنسی مرتبط با بیماری کلیوی بهبود نمی بخشد.

صدای زنگ در گوش (وزوز گوش): به نظر نمی رسد مصرف خوراکی روی به درمان صدای زنگ در گوش کمک کند.

مالاریا: مصرف خوراکی روی به پیشگیری یا درمان مالاریا در کودکان مبتلا به سوءتغذیه در کشورهای در حال توسعه یا بزرگسالان باردار کمک نمی کند.

زمانی که از راه خوراکی مصرف شود: روی در صورت استفاده در مقادیر بیش از 40 میلی گرم در روز احتمالاً بی خطر است. زمانی که در دوزهای بیشتر مصرف شود، احتمالاً بی خطر است، به خصوص زمانی که فقط برای مدت کوتاهی استفاده شود. اما مصرف دوزهای بالاتر از 40 میلی گرم در روز ممکن است میزان جذب مس بدن را کاهش دهد. مصرف دوزهای بسیار بالای روی احتمالاً ناامن است و ممکن است باعث درد معده، استفراغ و بسیاری مشکلات دیگر شود. یک دوز 10-30 گرم روی می تواند کشنده باشد.

هنگامی که روی پوست مصرف می شود: روی احتمالا بی خطر است. استفاده از روی روی پوست زخمی ممکن است باعث سوزش، خارش و گزگز شود.

هنگام استنشاق: روی هنگام استنشاق از طریق بینی احتمالاً ناایمن است. ممکن است باعث از دست دادن دائمی بویایی شود. از استفاده از اسپری بینی حاوی روی خودداری کنید.

بارداری: زمانی که روی در دوران بارداری به مقدار توصیه شده مصرف شود، احتمالاً بی خطر است. اما به احتمال زیاد زمانی که در دوزهای بالا استفاده می شود ناامن است. افراد بالای 18 سال نباید بیش از 40 میلی گرم روی در روز مصرف کنند و افراد 14 تا 18 سال نباید بیش از 34 میلی گرم در روز در دوران بارداری مصرف کنند.

شیردهی: زمانی که روی در مقادیر توصیه شده در دوران شیردهی استفاده شود، احتمالاً بی خطر است. اما روی در صورت استفاده در دوزهای بالا احتمالاً ناایمن است. افراد بالای 18 سال نباید بیش از 40 میلی گرم در روز و افراد 14 تا 18 سال نباید بیش از 34 میلی گرم در روز در دوران شیردهی مصرف کنند.

کودکان: زمانی که روی به طور مناسب در مقادیر توصیه شده مصرف شود، احتمالاً بی خطر است. دوز روزانه روی نباید از 4 میلی گرم در روز در نوزادان 6-0 ماهه، 5 میلی گرم در نوزادان 7 تا 12 ماهه، 7 میلی گرم در روز در کودکان 1 تا 3 ساله، 12 میلی گرم در روز در کودکان 4 تا 8 ساله بیشتر شود. 23 میلی گرم در روز در کودکان 9-13 ساله و 34 میلی گرم در روز در 14-18 سال.

در نوزادان، استفاده از روی موضعی روی پوست زخمی احتمالاً ناایمن است. روی می تواند از طریق شکاف های موجود در پوست جذب شده و عوارض جانبی جدی ایجاد کند.

اختلال مصرف الکل: مصرف طولانی مدت و بیش از حد الکل ممکن است توانایی بدن برای جذب روی را کاهش دهد.

جراحی برای کاهش وزن (جراحی چاقی): جراحی چاقی جذب روی را کاهش می دهد و ممکن است خطر کمبود روی را افزایش دهد. سطح روی ممکن است نیاز به نظارت داشته باشد.

بیماری کلیوی: مصرف کم روی در رژیم غذایی ممکن است خطر ابتلا به بیماری کلیوی را افزایش دهد. همچنین، افراد مبتلا به بیماری کلیوی که تحت همودیالیز هستند در معرض خطر کمبود روی هستند و ممکن است به مکمل‌های روی نیاز داشته باشند.

گیاهخواری: رژیم های گیاهخواری اغلب با جذب کمتر روی مرتبط هستند. اما بدن به مرور زمان سازگار می شود. بهتر روی را جذب کرده و دفع آن را می کاهد.

تعامل متوسط

در مصرف همزمان روی همراه این ترکیبات محتاط باشید

آنتی بیوتیک ها (آنتی بیوتیک های کینولون)

روی ممکن است میزان جذب آنتی بیوتیک بدن از روده را کاهش دهد. مصرف روی همراه با آنتی بیوتیک های کینولون ممکن است اثرات این آنتی بیوتیک ها را کاهش دهد. برای جلوگیری از این تداخل، آنتی بیوتیک ها را حداقل 2 ساعت قبل یا 6-4 ساعت بعد از مکمل های روی مصرف کنید.

آنتی بیوتیک های تتراسایکلین

روی می تواند میزان تتراسایکلین های جذب شده توسط بدن را کاهش دهد. مصرف روی با تتراسایکلین ها ممکن است اثرات تتراسایکلین ها را کاهش دهد. برای جلوگیری از این تداخل، تتراسایکلین ها را 2 ساعت قبل یا 6-4 ساعت بعد از مصرف مکمل های روی مصرف کنید.

سیس پلاتین (Platinol-AQ)

سیس پلاتین برای درمان سرطان استفاده می شود. مصرف روی همراه با سیس پلاتین ممکن است درمان سیس پلاتین را غیرفعال کند. اما مشخص نیست که آیا این یک نگرانی بزرگ است یا خیر.

پنی‌سیلامین

روی ممکن است میزان جذب پنی‌سیلامین را کاهش دهد. مصرف روی با پنی‌سیلامین ممکن است اثرات پنی‌سیلامین را کاهش دهد. روی و پنی‌سیلامین را با فاصله حداقل 2 ساعت مصرف کنید.

سفالکسین

روی می تواند میزان جذب سفالکسین را در بدن کاهش دهد. این ممکن است عملکرد سفالکسین را برای درمان عفونت کاهش دهد. برای جلوگیری از این تداخل، زینک را 3 ساعت پس از مصرف سفالکسین مصرف کنید.

ریتوناویر

ریتوناویر دارویی است که برای عفونت HIV استفاده می شود. روی می تواند میزان جذب ریتوناویر را در بدن کاهش دهد. اما مشخص نیست که آیا این یک نگرانی بزرگ است یا خیر.

داروهای HIV/AIDS

مصرف روی همراه با مهارکننده‌های اینتگراز ممکن است سطح خونی مهارکننده‌های اینتگراز را کاهش دهد. ممکن است اثرات این داروها را کاهش دهد. اگر از مهارکننده های اینتگراز استفاده می کنید و می خواهید شروع به مصرف روی کنید، با متخصص تغذیه خود مشورت کنید.

تعامل جزئی

آمیلوراید (Midamor)

آمیلوراید می تواند میزان روی را در بدن افزایش دهد. مصرف مکمل های روی با آمیلوراید ممکن است سطح روی را افزایش دهد. اما این به احتمال زیاد برای اکثر مردم یک نگرانی بزرگ نیست.

آتازاناویر (ریاتاز)

آتازاناویر دارویی است که برای عفونت HIV استفاده می شود. روی میزان جذب آتازاناویر در بدن را کاهش می دهد. اما بدن هنوز به اندازه کافی آتازاناویر را جذب می کند تا بتواند برای درمان HIV کار کند. بنابراین این تعامل احتمالاً نگرانی بزرگی نیست.

روی یک ماده مغذی ضروری است که در غذاهایی مانند گوشت قرمز، مرغ و ماهی یافت می شود. مقدار توصیه شده روزانه، برای زنان 18 ساله 9 میلی گرم و برای زنان 19 سال و بالاتر8 میلی گرم است.

برای مردان 18 سال و بالاتر11 میلی گرم است.

در دوران بارداری، در زیر 18 سال 13 میلی گرم و در سنین 19 سال و بالاتر 11 میلی گرم است. در دوران شیردهی، در زیر 18 سال 17 میلی گرم و در 19 سال و بالاتر 12 میلی گرم است.

در کودکان، مقدار توصیه شده به سن بستگی دارد.

روی همچنین در مکمل ها، لوسیون ها، ژل ها، پمادها، دهان شویه ها و بسیاری از محصولات دیگر موجود است.

در صورتیکه به بیماری خاصی مبتلا هستید با متخصص تغذیه خود در مورد دوز مناسب روی مشورت کنید.