آیا همه ما به دریافت مکمل های غذایی نیاز داریم؟

دکتر بهاره نیکویه، دکتری علوم تغذیه و رژیم درمانی

لوگو

دیدن قفسه های داروخانه که پر از مکمل های غذایی است، ممکن است شما را به این فکر بیندازد: آیا من مواد مغذی کافی دریافت می کنم؟ صنعت مکمل های غذایی 35 میلیارد دلاری این کنجکاوی را با برچسب های پر زرق و برق و ادعاهای خود تشدید می کند، به امید این که باور کنیم همه ما نیاز به مکمل های غذایی داریم.

خبر خوب این است که اکثر مکمل ها لازم نیستند. همچنین، وقت آن است که بزرگ فکر کنیم – یعنی بیشتر به ترکیب غذاهایی که روی بشقاب شما قرار دارد، فکر کنید.

چه کسی به مکمل های غذایی نیاز دارد؟

ظرف های بزرگ، رنگ های روشن و حتی آب نبات های شبیه ژل: چه کسی می تواند در برابر جذابیت مولتی ویتامین ها مقاومت کند؟ ممکن است احساس کنید که یک بیمه غذایی است که روزانه یک قرص یا یک فرمول تخصصی حاوی ترکیبی از ویتامین ها، مواد معدنی و سایر مواد مغذی را مصرف می کنید.

اما اگر به طور کلی سالم هستید و رژیم غذایی متنوعی دارید، نیازی به آن نیست. با این حال، عوامل زیر احتمال این را که کسی از مصرف مکمل های مولتی ویتامین بهره مند شود، افزایش می دهد:

سن: ممکن است با افزایش سن، مشکل جویدن و بلعیدن یا کاهش میل به خوردن غذاهای کافی به وجود آید.

بارداری: از آنجایی که بسیاری از بارداری ها غیرمنتظره هستند، زنان در سن باروری باید روزانه یک مولتی ویتامین حاوی فولات، که به نام اسید فولیک نیز شناخته می شود، مصرف کنند که اگر در اوایل بارداری مصرف شود، می تواند خطر نقص های عصبی و نخاعی در جنین در حال رشد را کاهش دهد.

مشکلات گوارشی: برخی از شرایط، مانند بیماری سلیاک، کولیت اولسراتیو و فیبروز کیستیک، می توانند با هضم طبیعی تداخل داشته باشند. جراحی بای پس معده که قسمت هایی از دستگاه گوارش را برداشته نیز می تواند چنین کاری انجام دهد.

داروهای خاص: مهارکننده های پمپ پروتون برای رفلاکس اسید و سوزش معده می توانند از جذب صحیح ویتامین B12  جلوگیری کنند. برخی از داروهای بیماری پارکینسون نیز جذب ویتامین B را مهار می کنند و دیورتیک ها که برای کاهش فشار خون مصرف می شوند، می توانند ذخایر منیزیم، پتاسیم و کلسیم شما را تخلیه کنند.

تعداد کمی از ما با کمبود مواد مغذی مواجه می شویم مگر اینکه به طور عمدی گروه های غذایی کامل را حذف کنیم یا رژیم غذایی خود را به شدت محدود کنیم. اگر چندین وعده غذایی در روز و انواع مختلف غذا می خورید، بعید است که در کالری یا مواد مغذی کمبود داشته باشید.

با این حال، زنان به دلیل سن، تغییرات هورمونی یا سایر عوامل، در معرض کمبود تعدادی از ویتامین ها و مواد معدنی هستند.

در اینجا مواد مغذی که بیشتر احتمال دارد کمبود آنها رخ دهد، آورده شده است:

ویتامین D: کمبود ویتامین D به ویژه در سنین بالا شایع است، زیرا تعداد کمی از غذاها به طور طبیعی غنی از این ویتامین هستند. دریافت نور خورشید کافی برای پوست ما برای تولید ویتامین D لازم است، اما ما باید این فواید را با نگرانی های سرطان پوست متعادل کنیم. علائم کمبود عبارتند از خستگی، درد استخوان، تغییر خلق و خو، درد عضلانی و ضعف.

آهن: گلبول های قرمز، که اکسیژن را در سراسر بدن حمل می کنند، به ذخایر آهن کافی نیاز دارند. اما بارداری یا قاعدگی های سنگین می تواند به آن آسیب برساند و ما را در معرض کمبود قرار دهد. رژیم های غذایی گیاهی که به طور فزاینده ای محبوب شده اند نیز می توانند خطر کمبود آهن را بیفزایند، زیرا محصولات حیوانی مقادیر بالاتری از آهن دارند و بدن ما آهن را از منابع حیوانی بهتر جذب می کند.

اگر سطح آهن شما پایین است، ممکن است احساس سرما، خستگی یا تنگی نفس کنید. ممکن است سردردهای بیشتری داشته باشید. گوشت و غذاهای دریایی معمولاً آهن زیادی دارند و منابع گیاهی شامل حبوبات، لوبیا، غلات نیز آهن دارند. زنان بالای 50 سال به 8 میلی گرم (mg) آهن در روز نیاز دارند؛ زنان جوانتر، 18 میلی گرم روزانه.

ویتامین B12 :B12  برای سیگنالینگ عصبی سالم و تولید گلبول های قرمز ضروری است، اما ما به تدریج با افزایش سن در جذب آن ناکارآمدتر می شویم. گیاهخواران و ​​وگان ها نیز در معرض خطر بیشتری برای کمبود هستند، زیرا گیاهان حاوی این ویتامین نیستند.

علائم کمبود B12 عبارتند از خستگی ناشی از کم خونی؛ بی حسی در دست ها و پاها؛ یا مشکل در تعادل و راه رفتن. حافظه نیز می تواند آسیب ببیند. ویتامین B12 به راحتی در ماهی، مرغ، شیر و ماست یافت می شود. بزرگسالان به 2.4 میکروگرم B12 در روز نیاز دارند.

کلسیم: بیشتر ما می دانیم که کلسیم استخوان ها را قوی نگه می دارد؛ همچنین به کنترل عملکرد عضلات و اعصاب و تنظیم ضربان قلب ما کمک می کند. با کاهش استروژن، توانایی ما در جذب کلسیم کاهش می یابد و افرادی که رژیم های غذایی گیاهی دارند با اجتناب از محصولات لبنی خود را در خطر کمبود کلسیم قرار می دهند.

غذاهای غنی از کلسیم عبارتند از شیر گاو، شیرهای سویا یا بادام غنی شده، ماست، پنیر، غلات غنی شده و سبزیجات تیره برگ مانند کلم پیچ و بروکلی. اکثر بزرگسالان به 1000 میلی گرم در روز نیاز دارند، اما زنان بالای 50 سال به 1200 میلی گرم نیاز دارند.

در کل اگر رژیم غذایی متنوعی دارید و در زمره گروه های در معرض خطر مانند سالمندان، زنان باردار یا مبتلا به بیماری های مختلف نیستید، نیازی به دریافت مکمل های غذایی ندارید.

البته در این بین استثناهایی نیز وجود دارد مانند ویتامین D که اکثرجامعه ایران مبتلا به کمبود آهن هستند و تا زمانی که برنامه ملی غنی سازی آرد با ویتامین D اجرا نشود نیاز به دریافت مکمل وجود دارد.

اگر از رژیم گیاهخواری نیز تبعیت می کنید حتما با متخصص تغذیه خود مشورت کنید تا مبتلا به کمبود مواد مغذی با منابع حیوانی نشوید.

منبع: 

در facebook به اشتراک بگذارید
در print به اشتراک بگذارید
در whatsapp به اشتراک بگذارید
در email به اشتراک بگذارید